Dag 4: Rijen veel te jonge meisjes in uitdagende rokjes

Cúcuta, 24 mei 2018

 

Het kleine jochie houdt zijn speelgoedautootje stevig vast, terwijl hij vooraan staat, tegen het hek van een Katholieke congregatie aan gedrukt in een meute wachtende mensen. Zijn moeder en hij stonden er al vroeg vandaag. Er kan maar een twintigtal mensen aan tafel eten. Vol is vol. Andere hongerige Venezolanen krijgen zakjes eten uitgedeeld. Maar voor deze doodgewone groep Venezolanen uit de middenklasse voelt het natuurlijk heel wat prettiger gewoon aan tafel te eten, zoals het hoort. Aan het hoofd van de keurig gedekte tafel staat een Mariabeeld op een sokkel.

 

Wij staan wat onhandig en ongemakkelijk aan de andere, goede kant van het hek.

Klokslag 12 uur zwaait de poort open. Een in kraakhelder wit gesteven kleding gehulde zuster telt de binnendringende mensen. Het jongetje glipt tussen ieders benen door en neemt parmantig plaats aan tafel. Al vlot wordt de poort weer gesloten. Omdat de zuster zich verteld heeft moet een met zware tassen en koffers bepakte man weer naar buiten. Zonder te klagen vertrekt hij weer. Wij kijken ontsteld toe.

 

We horen het overal, met wie we ook praten. Ook hier in Colombia hebben de Venezolanen moeite om aan eten te komen. Maar, vertelt de 50-jarige Jelixa opgetogen: ‘hier ben ik nog nooit een dag helemaal zonder eten gaan slapen. Thuis in Venezuela aten we vaak 3 of 4 dagen helemaal niets’.

Jelixa is niet alleen blij met het eten dat ze krijgt. Ze grijnst van oor tot oor als ze een zakje tampons ontwaard in de tas toiletspulletjes die we haar geven. Maandverband en tampons zijn er alláng niet meer in Venezuela’, vertelt ze.

 

‘s Avonds rijden we door de stad. In het park bivakkeren hele gezinnen op een bankje. Rijen veel te jonge meisjes proberen in uitdagend korte rokjes de aandacht te trekken. Het aantal prostituees is verzoveelvoudigd sinds de crisis in Venezuela. Ook veel minderjarige meisjes verkopen hun lichaam om hun families te kunnen helpen.

Ik zie hoe een man een hap neemt van iets dat hij uit een vuilnisbak tovert, en een kleine dreumes slaapt op een matje op een stoepje. De ouders waken vanaf het trottoir over hun kind. Ze zien eruit alsof het mijn en uw buren hadden kunnen zijn.