Project Frontline: Geen toegang is geen optie

Vaak zijn de mensen in de grootste nood, het moeilijkst te bereiken met hulp. Hoe bereik je vluchtelingen en ontheemden in gevaarlijke conflictgebieden dan? Project Frontline van Stichting Vluchteling werkt dagelijks met haar uitvoerende partners aan het verkrijgen van hoognodige toegang tot de meest kwetsbaren.

Meer binnen thema Onze hulpverlening op het gebied van bescherming

Grensverleggende noodhulp

Toegang krijgen tot vluchtelingen en ontheemden in conflictgebieden wordt namelijk steeds moeilijker voor hulpverleners. Dit komt doordat grenzen in conflictgebieden vaak gesloten worden, groeiende onveiligheid en risico's voor hulpverleners, gebombardeerde wegen, gebieden die onder controle staan van gewapende groepen en meer. Daarnaast zorgt het recordaantal van meer dan 82,4 miljoen mensen op de vlucht voor een moeilijke context. 

  • Risico's voor hulpverleners
    Hulpverlenen in conflictgebieden komt met veel risico's. Soms zijn hulpverleners zelfs het doelwit van ontvoeringen en aanslagen.

  • Geweld en gewapende conflicten

    Alleen al in Afrika ontvangen 26 miljoen mensen geen hulp door geweld en gewapende conflicten, onder meer door groeperingen zoals Boko Haram en de Islamitische Staat. In achttien landen is het regime zó autoritair, dat de bewegingsruimte voor noodhulporganisaties enorm wordt beperkt (zoals bijvoorbeeld in Myanmar of Ethiopië).

  • Bureaucratie
    Naast geweld en gewapend conflict, lopen hulpverleners vaak aan tegen bureaucratische, administratieve en logistieke beperkingen. Deze strategie wordt vaak moedwillig ingezet door specifieke partijen om zo de uitvoering van noodhulp negatief te beperken, bijvoorbeeld vertraging zodat hun eigen interesses binnen het conflict kunnen floreren.

Ondanks dat noodhulp aanwezig is, is het dus niet vanzelfsprekend dat hulpverleners vluchtelingen en ontheemden daadwerkelijk kunnen bereiken door de vele obstakels. Project Frontline bedenkt oplossingen om mensen in nood toch te bereiken.

Met ons unieke project “Frontline” verbeteren we de humanitaire toegang door hulpverleners in de frontlinie te adviseren, trainen en bij te staan. Daarnaast delen we de verworven kennis met andere noodhulporganisaties zodat ook zij meer toegang kunnen krijgen.

Toegang tot mensen in nood staat altijd voorop, ongeacht wie de macht heeft in een bepaald gebied. Om toegang te krijgen tot een gebied gaan wij niet alleen in gesprek met nationale overheden. Ook onderhandelen we met gewapende groepen. Bij deze onderhandelingen staan de principes van humaniteit en, onpartijdigheid voorop, wij kiezen geen kant maar doen alles om de mensen die het meest in nood verkeren te helpen ongeacht religie, sekse, geaardheid, politieke voorkeur.

Uiteindelijk is het belangrijk dat alle partijen Stichting Vluchteling en haar uitvoerende partners kennen, weten wat wij doen en waarom. Dat kost tijd en moeite, maar door aan de vertrouwensband te werken, lukt het ook om effectieve hulpprogramma's aan te bieden en uit te voeren. Momenteel zijn we actief in Burkina Faso, Jemen, Centraal Afrikaanse Republiek, Nigeria, Niger, Mali, Colombia, Venezuela, Syrie en Irak.

Project Frontline staat zij aan zij met hulpverleners. We steunen onze partners onder andere met:

  • Op principiële wijze werk te verrichten zodat noodhulp daadwerkelijk bij de juiste mensen terecht komt
  • Onderhandelingstechnieken om toch toegang te krijgen tot een gebied
  • Grenzen  te stellen; welke soort afspraken kunnen wel en niet gemaakt worden? Waar ligt de grens in gesprekken zowel met overheden als gewapende groeperingen actief in hulpbehoevende gebieden?
  • Kritisch en creatief om te gaan met dilemma's om mensen toch te kunnen helpen: Hoe win je het vertrouwen van alle gewapende partijen zonder een kant te kiezen zodat ze noodhulpverlening toestaan binnen hun gebied?
“Partijen in het conflict proberen de noodhulp te beïnvloeden. Hulpverleners zijn soms doelwit van ontvoeringen en aanslagen. Ook moeten we steeds vaker lange bureaucratische processen doorlopen en dwingt antiterrorismewetgeving ons in allerlei bochten te wringen om ons werk te kunnen doen.”
Barbara Boekhoudt, specialist Humanitaire Toegang.