Rohingya wachten al jaren op gerechtigheid
Op 25 augustus is het precies acht jaar geleden dat het leger van Myanmar de Rohingya-bevolking op extreem gewelddadige wijze verdreef. We staan stil bij de gebeurtenissen toen én nu – want vandaag de dag zijn zij nog steeds niet veilig.
De Rohingya zijn een etnische groep die vooral leeft in Rakhine, een staat in het westen van Myanmar. Ondanks dat zij al generaties lang in Myanmar leven, worden zij niet als staatsburgers erkend. Het gevolg: als staatloze groep hebben zij nauwelijks rechten en leven zij in de marge van de samenleving.
De Rohingya zijn al jaren doelwit van grootschalige aanvallen in Rakhine. Augustus 2017 markeerde de start van de grootste aanval tot op heden: ongeveer 10.000 mannen, vrouwen, kinderen en pasgeborenen werden toen vermoord en meer dan 300 dorpen platgebrand. Ruim 740.000 mensen vluchtten voor het genocidale geweld naar buurland Bangladesh. Zij vestigden zich in de toen al overvolle vluchtelingenkampen in Cox’s Bazar.
Uithongering
Acht jaar later is het voor de Rohingya nog steeds onveilig in Myanmar. Bijna 145.000 Rohingya worden opzettelijk uitgehongerd in de kampen waarin zij door het leger zijn opgesloten. Humanitaire hulp die zij nodig hebben om te overleven, wordt tegengehouden.
In het afgelopen anderhalf jaar zijn volgens de VN ongeveer 150.000 Rohingya gevlucht naar Cox’s Bazar: het hoogste aantal sinds 2017. Zij voegden zich bij de ruim 1,2 miljoen mensen die al verbleven in ’s werelds grootste vluchtelingenkamp. Daar zijn de levensomstandigheden slecht. Er is minimale toegang tot basisvoorzieningen en door het gebrek aan schoon drinkwater groeit de kans op door water overdraagbare ziektes. Bovendien worden vrouwen en kinderen regelmatig ontvoerd door gewapende groepen.
Door bezuinigingen op hulp zullen de tekorten in basisvoorzieningen als voedsel, schoon drinkwater en medische zorg alleen maar groter worden – zowel in Myanmar als in Bangladesh. Veel Rohingya-vluchtelingen kampen met aanhoudende stress; depressie en PTSS komen veel voor.
Oproep aan de politiek
- Hulp is niet genoeg, bescherming is nodig. De Rohingya zijn al jaren op de vlucht voor geweld en vervolging en afhankelijk gemaakt van humanitaire hulp. Voedsel en onderdak zijn belangrijk, maar bescherming betekent dat hun rechten worden gerespecteerd en er toekomstperspectief geboden kan worden.
- Beëindig straffeloosheid; de Rohingya verdienen gerechtigheid. De aanvallen op de Rohingya acht jaar geleden worden door experts erkend als genocide. De blokkade van humanitaire hulp bleef tot nu toe zonder gevolgen. Er is dringend internationale inzet nodig om deze straffeloosheid te beëindigen.
- Vluchtelingen mogen alleen terug naar Myanmar als dat veilig, vrijwillig en waardig kan.
- Draai de bezuinigingen op humanitaire hulp terug. De bevolking van Bangladesh heeft enorme solidariteit getoond, maar dat kunnen zij niet alleen. Blijvende steun van de internationale gemeenschap is nodig om hulp te kunnen blijven bieden.
