Griekenland

Griekenland wordt door vluchtelingen van oudsher gezien als een toegangspoort tot het veilige Europa. Op de vlucht voor het brute geweld in eigen land, riskeren ze hun leven met de tocht ernaartoe. Sinds 2015 arriveerden meer dan een miljoen vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan, Irak en andere conflictgebieden.

Turkije-deal

Opgeschrikt door de vluchtelingenstroom, sloot de Europese Unie in maart 2016 een akkoord met Turkije. In ruil voor strengere grensbewaking en het tegenhouden van vluchtelingen, krijgt Turkije extra geld voor de opvang van vluchtelingen in eigen land. Door deze ‘Turkije-deal’ en het sluiten van de grenzen naar de Balkan, is Griekenland veranderd van toegangspoort tot (voorlopig) eindstation.

Vluchtelingen muurvast

Door de Turkije-deal zitten tienduizenden mensen muurvast in Griekse opvangkampen. Dit komt doordat asielprocedures en relocaties naar andere EU-landen worden vertraagd door een gebrek aan middelen, mensen en goede informatie. Ook stagneert de doorstroom omdat EU-lidstaten hun beloftes niet nakomen om vluchtelingen op te nemen.

Wanhoop

De tienduizenden vluchtelingen verblijven in vluchtelingenkampen waar de omstandigheden ronduit slecht zijn. Er zijn lange wachtrijen voor voedsel, water en douches. Kinderen gaan niet naar school en hun ouders vinden geen werk. Velen voorzien in de nabije toekomst geen enkele verbetering en zijn de wanhoop nabij. Het aantal zelfmoordpogingen neemt toe, zelfs onder kinderen van nog geen 10 jaar.

De vluchtelingen die over zee aankomen in Griekenland verblijven in kampen of leven alleen in steden met heel weinig hoop op voortgang in hun asielprocedure. Velen van hen kampen met geestelijke problemen, maar vinden de weg niet naar de hulpverlening. Daarom verlenen wij op de Griekse eilanden Lesbos en Chios geestelijke en psychosociale zorg. Daarnaast bieden we noodhulp in de vorm van tenten, zeilen, slaapzakken en een generator die elektriciteit biedt aan zo'n 2.000 mensen.