Reactie Stichting Vluchteling op nieuw migratieplan van de EU

De realiteit op Lesbos laat zien dat het nieuwe EU-migratiepact vooral een verzameling woorden is.

Na jaren debat, discussie en vooral een sterk defensieve houding van de Europese Unie ten aanzien van alle vormen van migratie naar Europa, presenteerde EU commissaris Ylva Johansson een nieuw asiel- en migratiepact. Stichting Vluchteling biedt noodhulp bij opvang in de regio, denk daarbij aan Syrië, de Democratische Republiek Congo of Bangladesh. Slechts in zeer uitzonderlijke gevallen verleent Stichting Vluchteling hulp binnen de grenzen van Europa. Zo’n exceptioneel geval was in 2015 de situatie op de Griekse eilanden, waar de omstandigheden nog slechter waren dan die in vluchtelingenkampen in Afrika of Azië. Het nieuwe migratiepact, beleid gericht op de migratie naar de landen van de Europese Unie, volgen wij met het oog op de problemen die we al jaren zien in Griekenland, maar migratievraagstukken vallen dus niet binnen ons mandaat.

We constateren dat het nieuwe pact weinig harde afspraken kent en grotendeels is gestoeld op vrijwilligheid van de lidstaten. In de praktijk van vandaag de dag op de Griekse eilanden, of de Middellandse Zee, blijkt er verdraaid weinig van vrijwilligheid om te komen tot oplossingen. Lesbos dient als schrijnend voorbeeld van dit gebrek aan welwillendheid vanuit de EU-landen. Niet valt in te zien hoe een ‘permanente reservepot’ waaraan landen kúnnen bijdragen effectief zou kunnen zijn, nu de geschiedenis leert dat Europa jarenlang een situatie zoals op Lesbos niet kan of wil oplossen.

Uit alles blijkt eens te meer dat Europa binnen haar grondgebied zo min mogelijk bescherming wil bieden aan mensen op de vlucht. Uit dit pact spreekt een gebrek aan medemenselijkheid en solidariteit in de richting van de meest kwetsbaren. Dat is, op een moment dat een recordaantal mensen op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, meer dan diep verdrietig.

(Foto: Milene van Aarendonk)