Reisverslag Griekenland: Angst en wanhoop

Chios, 23 september 2019

Ondersteuning bij het onder controle krijgen van de heftige herinneringen van de vlucht, marteling, arrestaties, verkrachting en algehele ontmenselijking van de mensen die hun toevlucht zochten op deze Europese eilanden. 'Ze slapen niet, hebben nachtmerries, sommigen praten niet meer, kinderen doen zelfmoordpogingen', beschrijft onze collega de ellende.

Het officiële opvangcentrum op Chios is een detentiecentrum, en zo ziet het er ook uit. Hoge hekken, camera's, scheermesprikkeldraad, gespannen, boze bewakers. Het ontvangst voor de mensen die blij zijn dat ze veilig aangekomen zijn in Europa, is alles behalve hartelijk.

Naast het kamp staat een groeiende groep koepeltentjes, de bewoners klampen ons hoopvol aan, sommigen zitten hier al vele weken. Achmed komt rechtstreeks uit Syrië met zijn tweeling-peuters en kleuterzoon. Zijn vrouw is zwanger, en Achmed is ziek. Hij kan maar niet geloven dat hij in zulke mensonwaardige omstandigheden terecht gekomen is. 'Hoe kán dit nou.', vraagt hij ons wanhopig. Hij had geen idee van de afschuwelijke omstandigheden die hij aan zou treffen, verzekert Achmed ons, 'anders was ik nooit gekomen'. Achmed betaalde de mensensmokkelaars in Turkije 1500 dollar per persoon, een klein vermogen.