Gezondheid 
Bescherming 
Onderwijs 
Economisch welzijn 
Reisverslag dag 3 Griekenland: Ondraaglijke stank
Samos, 25 september 2019
Het regende, waaide, bliksemde en donderde zo hard vannacht, dat ik er niet van kon slapen, in mijn schone nette hotelkamer op het Griekse eiland Samos. In de 'jungle', kijken de bewoners bedremmeld om zich heen. 'We leven hier als wilde dieren', verzucht een man verdrietig. Alles is nat, kleren, dekens, matrassen. De stank is nog ondraaglijker dan gisteren.
Een oude vrouw, ze komt uit Afghanistan weet Martijn, stampt glasscherven fijn en duwt ze in een gat onder haar tent. 'Om de ratten buiten te houden', licht hij toe. Kleine kinderen spelen onbekommerd, de plassen zijn hun nieuwe speelgoed.
De 25-jarige, hoogzwangere Zina uit Ghana kijkt ontzet toe hoe haar echtgenoot de drijfnatte spullen uit hun evenzo natte tent haalt. Stilletjes huilt ze, een traan rolt over haar wang. Over een kleine maand komt Zina’s eerste kindje ter wereld.
'Ze hebben álles ondergepoept en álles waar ze iets mee konden doen, weggehaald'. De eigenaar van de grond grenzend aan de jungle schreeuwt nog nét niet. De frustratie en woede staan op zijn gezicht gebeiteld. 'Het prikkeldraad, voor een jaar brandhout, een afdakje en zélfs', inmiddels schreeuwt de man wél, 'zélfs de grafzerken van mijn ouders die hier begraven liggen, hebben ze gestolen'.
De frustratie onder de eilandbewoners is vergelijkbaar met die onder de vluchtelingen en migranten, er zijn hier alleen maar wanhopige verliezers.