Ze kwamen met niets. Tienduizenden straatarme mensen waren niet ver van de stad Goma in Congo neergestreken. Op de vlucht voor de vele brute rebellenbewegingen in het land en op zoek naar veiligheid. Wij deelden basisspullen uit, die je nu eenmaal nodig hebt, zoals jerrycans, aluminium pannen en plastic borden. Die dag was er ook een distributie van brandhout, om mee te koken. Ik stond erbij en keek ernaar. Lange rijen kleurig geklede vrouwen, vaak met een kind op de rug, en eentje hangend aan haar rok. Geduldig wachtend, urenlang, op een klein bosje hout. Ineens braken de rijen open en ontstond er chaos. Kinderen schreeuwden wanhopig om hun moeder die in het tumult verdwenen was. In de verte klonken geweerschoten, en granaatinslagen. Ik had de geluiden niet herkend. De vluchtelingen wel. En erger. Zij kenden de gevolgen, als de mannen achter die geluiden dichterbij zouden komen. En dus renden ze massaal weg. Zonder iets mee te nemen, zonder na te denken, in doodsangst en doodsnood. Die beelden zijn mij altijd bijgebleven. Zo ziet dat er dus uit, vluchten.

En dus renden ze massaal weg. Zonder iets mee te nemen, zonder na te denken, in doodsangst en doodsnood. Die beelden zijn mij altijd bijgebleven. Zo ziet dat er dus uit, vluchten.

In Dohuk in Irak, vele jaren later, sprak ik een groep Yezidi’s. Ze waren net aangekomen, in een tuin van een school. Moe, dorstig, bang en op zoek naar hun familieleden. Een oudere man met peentjesoranje haar huilde hartverscheurend. ‘We konden onze vrouwen en dochters niet beschermen’, snikte hij. Pas later werd duidelijk welke gruwelen achter die woorden schuilgingen. Duizenden meisjes en jonge vrouwen werden door de extremisten van de Islamitische Staat ontvoerd en jarenlang misbruikt als seksslaaf. Behalve de kleren die ze aanhadden, hadden deze Yezidi vluchtelingen, waar ik tegenover zat, letterlijk niets meer. Dagenlang hadden ze niet gegeten en nauwelijks gedronken. Ze waren de wanhoop nabij.

Steun dan vluchtelingen zoals die in Goma of Duhok met eten, medische hulp en schoon drinkwater. Help ons vandaag nog met een extra gift.

In juni lopen we met duizenden deelnemers voor de 10e keer de Nacht van de Vluchteling. In de aanloop naar deze bijzondere nacht roepen we iedereen in Nederland op om stil te staan bij de ruim 68 miljoen mensen die op de vlucht zijn. Bent u niet in de gelegenheid om mee te lopen, maar wilt u wel samen met ons in actie komen? Steun dan vluchtelingen zoals die in Goma of Duhok met eten, medische hulp en schoon drinkwater of vul het lijstje in onderaan deze pagina. Help ons vandaag nog met een extra gift. 

Samen maken we het verschil, voor vele wanhopige mensen op de vlucht.

Dank u wel. 

Tineke Ceelen