Zorg voor chronisch zieken in crisissituaties

Deze specifieke hulp is hard nodig, want chronisch zieke vluchtelingen krijgen in de meeste gevallen nauwelijks of zelfs helemaal geen toegang tot levensreddende zorg. Soms met desastreuze gevolgen, weet directeur Tineke Ceelen. In 2018 ontmoette zij de Venezolaanse vluchteling Roybert (27) met diabetes type 1 aan de grens met Colombia. “Roybert was er slecht aan toe, zwaar ondervoed, eenzaam en als volledig insulineafhankelijke diabetespatiënt had hij niet de beschikking over de nodige medicijnen en insuline om te overleven. De hulporganisaties ter plekke legden uit dat vanwege de grote aantallen Venezolaanse vluchtelingen er geen geld beschikbaar was voor de relatief dure zorg voor chronisch zieken. Wij zorgden ervoor dat hij werd opgenomen in een kliniek en de zorg kreeg die hij zo hard nodig had. En toen werd het rustig rondom Roybert. Wij dachten dat dat een goed teken was, dat hij zijn leven weer had opgepakt. Maar niets was minder waar. Roybert kwam uiteindelijk zonder insuline en zorg te zitten, en stierf onlangs aan de gevolgen daarvan. Het is onnodig dat chronisch zieken als Roybert overlijden, niemand zou in deze tijd nog zieker hoeven worden of zelfs hoeven sterven aan de gevolgen van een chronische aandoening. Simpelweg omdat het idee leeft dat de behandeling van deze mensen te duur of te lastig is en er daardoor goede zorg ontbreekt.”

Voor Maria met diabetes type 2 uit Venezuela kwam goede zorg wel op tijd. Zij vluchtte naar Curaçao en klopte ziek aan bij de kliniek van arts Elisa. Bij Elisa is elke patiënt welkom in de kliniek, ook vluchtelingen met een chronische ziekte, zoals hiv of diabetes. Maria bleek een veel te hoog suikergehalte in haar urine te hebben. Elisa heeft haar in behandeling genomen en Maria is gestart met medicatie. Maria begreep haar diagnose eerst niet en raakte erg gestrest. Daarom heeft Elisa haar met een psycholoog laten praten. Tegenwoordig sport Maria en is zij al aardig afgevallen. Sinds een aantal weken is Maria’s medische toestand stabiel. De behandeling van vluchtelingen met chronische ziekten is niet altijd makkelijk: “Een patiënt met een chronische ziekte zoals diabetes, moet wel in staat zijn om een bloedsuikermeter of een onderzoek te kunnen betalen”, vertelt Elisa. “Bovendien is regelmatige controle belangrijk, en soms hebben de mensen geen geld of vervoer om naar de kliniek te komen.”

Stichting Vluchteling blijft de kliniek ook komend jaar steunen zodat ook vluchtelingen met een chronische ziekte kunnen rekenen op de juiste diagnose en behandeling krijgen. Lees meer over diabetes op de site van het Diabetes Fonds.