Over een paar dagen, op 20 september, is de deadline van de zogeheten “relocatie” van de vluchtelingen in Griekenland naar een ander EU-land. Ceelen is getroffen door wat ze aantrof op Lesbos, Chios en Athene. “De hotspots zijn overvol, mensen slapen hutje mutje, kennen nauwelijks privacy, en de sanitaire voorzieningen zijn deplorabel.”
‘Wachtkamer vol asielzoekers’
In plaats van een transitieland lijkt Griekenland meer op een grote wachtkamer vol asielzoekers. De procedures zijn onduidelijk en duren veel maanden, soms zelfs jaren. Mensen hebben geen idee hoe hun toekomst eruit zal zien. “De uitzichtloosheid maakt hen letterlijk ziek,” aldus Ceelen. “Geen wonder dat mensen hier depressief worden, er veel zelfmoordpogingen zijn en de sfeer gespannen is.”
Achter prikkeldraad op een eiland
De directeur vraagt zich hardop af waarom Europa kinderen, invaliden en oude mensen achter prikkeldraad zet op een eiland. “Ik vraag me echt af wat de architecten van de Turkijedeal hiervan vinden.”
Stichting Vluchteling was in 2015 als een van de eersten ter plekke om bootvluchtelingen van noodhulp te voorzien. Momenteel steunt de stichting geen hulpprogramma’s meer in Griekenland. Samenwerkingspartner IRC is nog wel actief. Zij zorgen voor opvang van kinderen en gezinshereniging, voor recreatieve activiteiten, bieden juridische ondersteuning en helpen gezinnen door kleine geldbedragen te geven.