Ruth is een van de miljoen kinderen die moest vluchten als gevolg van de gevechten in het noordoosten van Nigeria. De meeste mensen verlieten hun huis enkel met de kleren die ze aan hadden. "Boko Haram ging van huis tot huis om iedereen te vermoorden," vertelt de 14-jarige. "We moesten rennen zo hard we konden."
Ruth kon zichzelf in veiligheid brengen, nu drie jaar geleden. Sinds kort krijgt ze weer onderwijs, in het door de overheid gecontroleerde stad Yola. In een speciaal centrum dat gefinancierd wordt door onze partner IRC krijgt Ruth een aangepast onderwijsprogramma, bedoeld voor kinderen met traumatische ervaringen. Door het meemaken van gewapende geweld in hun dorp, het verliezen van dierbaren en hun woonplaats raken kinderen hun zelfvertrouwen kwijt
Met het aangepaste onderwijsprogramma krijgen deze kinderen extra hulp bij het herstellen van hun zelfbeeld. Het programma zorgt er bijvoorbeeld voor dat kinderen een netwerk om zich heen krijgen waarop ze kunnen terugvallen als het niet goed met ze gaat. Inmiddels doen 12.000 kinderen mee aan het programma, op 42 locaties, allen in de meest arme regio's van Nigeria. De kinderen zitten op gewone lokale scholen, maar hebben leerkrachten die speciaal zijn getraind om inhaalonderwijs te bieden en kinderen te helpen bij hun traumatische ervaringen.
Naar school gaan is echt belangrijk. Waar je ook bent.
"De mensen die dit conflict aan de gang houden, hebben een sterke anti-onderwijs filosofie," vertelt Edward Ishaku, de locale hulpverlener van IRC. "In de lokale taal betekenen de woorden Boko Haram: Westers onderwijs is verboden. Wij geloven dat onderwijs de kinderen juist de vaardigheden biedt die hen helpen om in de toekomst verantwoordelijke leiders te worden."
Voor Ruth en duizenden andere kinderen is onderwijs hun redding. Ruth: "Door school en spelen maken we nieuwe vrienden en kunnen we beter omgaan met wat er is gebeurd." Niet alleen kinderen profiteren ervan, ook de gezinnen waarin de kinderen opgroeien. "Mijn moeder is zo trots dat ik weer naar school ga. Iedere dag als ik uit school kom, vraagt ze me wat ik heb geleerd."
Ruth mist nog steeds haar oude huis, en vooral haar vriendinnen van haar school toen. Maar ze beseft zich goed dat ze nu veilig is, en kijkt uit naar alles wat ze nu weer gaat leren. "Naar school gaan is echt belangrijk", zegt ze. "Waar je ook bent."