Vluchtelingenkind slachtoffer van mensenhandelaar in Europa

Een aantal landen in de Balkan slaagt er niet in om deze zeer kwetsbare kinderen, van wie sommigen niet ouder zijn dan negen jaar, te vinden en goed op te vangen. Ze zijn op de vlucht voor oorlog of armoede en reisden duizenden kilometers onder de radar zonder ouder of voogd. De kinderen zijn onzichtbaar voor de autoriteiten en zelfs als ze wel bekend zijn worden ze opgesloten of opgevangen onder volstrekt ontoereikende omstandigheden. Dit zorgt voor wanhoop en het duwt deze kwetsbare groep in de armen van smokkelaars en mensenhandelaars.

“Ieder kind, elke vluchteling heeft het recht op ondersteuning”, stelt directeur Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling. “We moeten regeringen verantwoordelijk houden voor eventuele tekortkomingen, maar tegelijkertijd moet Europa ervoor zorgen dat deze overheden ondersteund worden om adequaat te reageren.”

De Europese Unie en de afzonderlijke EU-lidstaten moeten voldoen aan hun verplichtingen, vindt Ceelen. “Onder meer door het herplaatsen van alleenreizende minderjarigen en gezinshereniging. Alle regeringen hebben de plicht om een einde te maken aan de detentie van kinderen. Gebeurt dat niet, dan worden toch al getraumatiseerde kinderen nog verder in een kwetsbare situatie geduwd.”

De risico’s op mensenhandel zijn aanzienlijk gestegen sinds de interne EU-grenzen dicht zijn gegaan en de Turkije-deal werd gesloten. Het restrictieve beleid heeft ertoe geleid dat alleenreizende minderjarigen onder de radar reizen en bijna volledig zijn aangewezen op smokkelaars en mensenhandelaren. Sommige kinderen moeten wel werken om hun reis naar het noorden te kunnen betalen en staan bloot aan risico’s op misbruik, blijkt uit het rapport. Kinderen leiden aan stress en verwaarlozing en lopen gevaar.

Het ontbreken van veilige opvang voor kinderen leidt ertoe dat degenen die alleen reizen, ook als duidelijk is dat het kinderen zijn, in volwassenenopvang worden geplaatst of zelfs in detentie-achtige omstandigheden, met name in Bulgarije en Hongarije. Kinderen die wel in het systeem terecht komen krijgen vaak een wettelijke voogd toegewezen die al omkomt in het werk, die niet goed is opgeleid of niet is gescreend. Kinderen vertellen dat ze geen goede of volledige informatie hebben gekregen over hun rechten en mogelijkheden.