Zes dagen per week, tien uur per dag: de werktijden van een Syrisch vluchtelingenkind in Libanon.

Bilal (13) verkocht 12 uur per dag cd’s in de straten van Tripoli in Libanon. Met hulp van Stichting Vluchteling kan hij weer naar school.

“Ik was bang dat mijn zoon iets zou overkomen. Ik durfde niet tegen mijn man te zeggen dat Bilal niet mocht gaan, want hij zou zeggen dat we het geld nodig hadden”, zegt Bilals moeder Mariam. Noodgedwongen moet ze haar zoontje Bilal van dertien laten werken als straatverkoper. Dit werk is zeker niet zonder risico’s. “Soms roepen mensen vanuit auto’s: “Kom met ons mee en we zorgen dat je bij iemand thuis kunt werken”, zegt Bilal. “Ik wilde niet met ze meegaan, omdat ze mij zouden mishandelen.” 

Libanon heeft vorig jaar strengere regelgeving ingevoerd voor Syrische vluchtelingen. Zo moeten ze 200 dollar betalen voor hun verblijfsvergunning. Veel families leven nu noodgedwongen in de illegaliteit. Ze zijn volledig afhankelijk geworden van de kinderen om in hun levensonderhoud te voorzien, omdat volwassenen een groot risico lopen om tijdens het werk gearresteerd te worden. Kinderen onderhouden hele families door de verkoop van bloemen, kauwgom en cd’s. 

Stichting Vluchteling haalt kinderen zoals Bilal van straat. Hulpverleners zorgen dat zij weer kunnen spelen en even weer kind kunnen zijn. Daarnaast is er aandacht voor traumaverwerking en het herkennen van gevaar en uitbuiting tijdens hun werk als straatverkoper.

“Ik houd van alle spelletjes en van spelen met de andere kinderen”, zegt Bilal. Zijn vader ziet Bilal echt opbloeien. “Mijn zoon is enorm veranderd sinds hij hulp krijgt van Stichting Vluchteling. Zijn perspectief is compleet veranderd. Hij is opener geworden en wil graag weer naar school.”

In conflictsituaties zijn kinderen extra kwetsbaar. Zelfs scholen en ziekenhuizen zijn geen veilig toevluchtsoord meer, en worden gebombardeerd. Zoals altijd zijn onschuldige burgers het slachtoffer. In veel gevallen gaat het om kinderen.