'KAMPEN ZIJN ONDER WATER GELOPEN, DE TENTEN ZIJN ZO LEK ALS EEN MANDJE'

Bekaa vallei, Libanon, donderdag 17 januari 2019 - Dag 1 

 

We kunnen pas laat in de ochtend vertrekken uit ons hotel in Beiroet. We moeten wachten tot het leger de weg over de bergpas naar de Bekaa vallei weer vrij geeft. Het heeft flink gestormd vannacht, opnieuw viel er veel sneeuw. Militairen en wegwerkers schuiven de sneeuw op grote hopen aan de kant van de weg.

Eenmaal in de Bekaa vallei, waar in honderden tentenkampjes vele duizenden Syrische vluchtelingen wonen, worden we geconfronteerd met totaal wanhopige mensen. Kampen zijn onder water gelopen, tenten zijn zo lek als een mandje of zijn weggewaaid. Matrassen zijn drijfnat geworden, net als dekens, kleding en het schaarse meubilair dat de vluchtelingen hebben.

 

Terwijl we door een kamp lopen dat in tweeën is gedeeld door een plots ontstane rivier, trekt iemand aan onze mouw. Of we alsjeblieft willen komen kijken aan de overkant van de straat.

Even later stap ik, met mijn waterdichte rubberen laarzen, door de blank staande tent van een jong gezin. De kinderen volgen mij nieuwsgierig, met blote voeten in sandalen. Ik voel de kou optrekken, door mijn gevoerde regenlaarzen heen. Het water is smeltwater, en dus ijzig koud. Geen van de kinderen is hierop gekleed. De vader van de kinderen trekt af en toe zijn voeten, met herenschoenen en sokken aan, boven het modderige water uit. Het is een dramatisch plaatje, te zien hoe het water uit de schoenen van de klappertandende man stroomt.

 

Het gezin slaapt bij de buren, hun tent is wél droog gebleven, maar ook hier is het ijzig koud. De vrouw des huizes heeft rooddoorlopen ogen, een resultaat van de giftige dampen die van het kacheltje afslaan, omdat er gestookt wordt met versleten schoenen. Er is geen geld voor brandhout of olie.

 

Ik ben verdrietig, en tegelijkertijd ook kwaad, want waarom grijpt niemand hier in, hoe kan dit gebeuren in het achtste jaar van de Syrische oorlog? Die winter lijkt toch redelijk voorspelbaar? We bestellen in allerijl sokken en schoenen voor de 41 bewoners van dit erbarmelijke tentenkampje, en delen die spullen dezelfde avond nog uit. Klein, maar belangrijk, voor deze 41 berooide Syriërs, zoals hen zijn er nog duizenden die naast sokken en schoenen, dringend onze hulp nodig hebben.